ای عشق آتشین زِ دلم پا نمیشود
مجنون، به غیر خانهی لیلا نمیشود
بالای تخت یوسف کنعان نوشتهاند
هر یوسفی یوسف زهرا نمیشود
سلام بر تو ای یکتا نگار جهان و ای نخستین امیر غایب از نظر، مولای من!
هزاران هزار دیده در فراق تو، یعقوب وار خون میگریند و فقط به تماشای قامت تو بینا میشوند. ما در کنار دروازهی دلهایمان، شاخه گلهای ارادت به دست گرفته و هر آدینه در انتظاریم تا از مکه طلوع کنی و به مدینه المهدی دلها پا بگذاری.
عمری است جبین به خاک کویت ساییدهایم و حق را در محراب ولایت تو به عبادت نشستهایم.
ای کاش از تو گفتن و شنیدن سهم تمام ثانیههایمان شود و نام و مرام و غربت تو پشت این جشنها و سرورها مهجور نماند و خشنودی تو دلیل حرکتمان شود.
این یلدای هجران را صبحی در میرسد. این زمستان بی فروغ را قدوم بهاران در هم خواهد شکست.
روزی خواهد رسید که آفتاب از کعبه میدمد و گلهای امید شکوفه میکند. زمین به نور پروردگارش روشن میشود.
تو خواهی آمد، ذولفقار علی در دست. بر کعبه تکیه خواهی زد و فریادی جهانگیر بر خواهی داشت که: انا بقیه الله المنتقم!
اینجانب با قلبی آکنده ازدلتنگی، خجسته میلاد با سعادت فخر عالم امکان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، محضر رهبر معظم انقلاب حضرت آیتالله خامنهای مد ظله العالی و خانوادهی بزرگ مجتمع هدی تبریک عرض نموده و آینده ای مملو از علم و ایمان و عمل صالح در مسیر تلاش و پشتکار برای بنای ایران اسلامی و آماده کردن بستر ظهور به دست آینده سازان این مرزو بوم آرزومندم.
مدیر مجتمع آموزشی تربیتی هدی
علیرضا کبیری
شکیبا باشید...